NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
مُحَمَّدُ
بْنُ عَبْدِ
اللَّهِ
الْمُخَرِّمِيُّ
وَيَحْيَى
بْنُ مُوسَى الْبَلْخِيُّ
قَالَا
حَدَّثَنَا
يَحْيَى بْنُ
عِيسَى عَنْ
الْأَعْمَشِ
قَالَ مَا
رَأَيْتُ
أَحَدًا مِنْ
أَصْحَابِنَا
يَكْرَهُ
الْكُحْلَ
لِلصَّائِمِ وَكَانَ
إِبْرَاهِيمُ
يُرَخِّصُ
أَنْ يَكْتَحِلَ
الصَّائِمُ
بِالصَّبِرِ
el-A'meş (Süleyman b. Mihran)
demiştir ki: Ashabımızdan, oruçlunun sürme çekmesini mekruh gören hiç kimse
görmedim. İbrahim (en-Nehâî) oruçlunun sabırla sürme çekmesine ruhsat verirdi.
İzah:
Sadece Ebü Dâvud
rivayet etmiştir.
A'meş'in;
"ashabımız dediği zâtlar, Muhaddisler ve fakihlerdir.
Sabr; bir sürme
maddesidir.
İbrahim en-Nehâî
"sabr" denilen madde ile sürme çekmeyi caîz gördüğüne göre, ismid
denilen taş ile sürme çekmenin de caîz olması gerekir. A'meş, buna işaret için,
Nehâî'nin görüşünü nakletmiştir.